Ένα δωμάτιο 25 τετραγωνικών
καταφύγιο της θλίψης μου
Έμεινα να κοιτάζω μαύρες οθόνες σε μια εποχή που οι άνθρωποι συννενοούνται καλύτερα με τα κινητά τους παρά με τους άλλους
Πήρα ένα στυλό και ένα παλιό τετράδιο
μήπως και η ανία μου αποδειχτεί δημιουργική
Τίποτα
Εκφραστική ανασφάλεια και κενές άσπρες σελίδες
Τίποτα
Συναισθήματικο αδιέξοδο και απουσία πρωτότυπων ιδεών
Ο καθρέφτης απέναντι
μου δείχνει ένα πρόσωπο περισσότερο αδιάφορο παρά πικραμένο
Ίσως έτσι μοιάζουν όσοι βαρέθηκαν να ελπίζουν σε μια εφήμερη στιγμή ευτυχίας
Η αδυναμία μου να συμβαδίσω με την κοινή λογική και να αρκεστώ σε ανούσιες χωρίς περιεχόμενο συζητήσεις
ίσως οφείλεται στην άρνηση μου να αφήσω στην άκρη το εκάστοτε βιβλίο που διαβάζω
Ίσως και στο ότι θεωρώ τους ήπιους στίχους του πιο ανασφαλούς ποιητή περισσότερο ενδιαφέροντες από τις πομπώδεις και εκκωφαντικές κραυγές των πολύξερων γεμάτων ανασφάλειες ανθρώπων
Όλο αυτό δεν οδηγεί πουθενά
Λες και οτιδήποτε οδηγεί πουθενά
poetessa_x
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου