Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

ΤΑΣΕΙΣ ΦΥΓΗΣ

Είπες ότι θέλεις να φύγεις
Μα που θα πας;
Λες και η ζωή έχει διαδρομές και στάσεις
όπως τα λεωφορεία
Μιλούσες για εκείνο το μέρος
Μακριά από τις τερατώδεις μορφές που έχουν κυριεύσει τις ανθρώπινες συνειδήσεις
Μακριά από τις σπαμωδικές κινήσεις και τους ανούσιους συλλογισμούς των ηλιθίων που επικροτούνται συνεχώς από το νεκρό βλέμμα της μάζας
Δες γύρω σου
Όλοι τους είναι ίδιοι
Είναι θλιβερό να τους κοιτάς στα μάτια
Με κάνουν και ντρέπομαι για τη μιζέρια τους

Θέλω να έρθω μαζί σου
Μα που θα πάμε;
Λες και το ταξίδι έχει προορισμό και δεν  καταλήγει σε αδιέξοδο
Κοίτα εκείνο το ανθρωπάκι στο ταμείο που κόβει εισητήρια
Λες να ξέρει που πηγαίνει;
Όχι                                                                           αν τον παρατηρήσεις προσεκτικά θα δεις οτι έχει και αυτός γυάλινα μάτια
Είναι απλώς ένα φθηνό δείγμα ζωής
Τίποτα παραπάνω

Θέλω να φύγουμε
Ας μπούμε σε ένα τυχαίο λεωφορείο και ίσως βρούμε εκεί τον σκοπό μας
Ίσως δεν βρούμε και τίποτα
Μην ενθουσιάζεσαι
Ο σκοπός προϋποθέτει πολλά
που ενδεχομένως δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ακόμα
Δεν ξέρω
Ίσως και εμείς να μην διαφέρουμε από τους άλλους

Κοίτα με στα μάτια

                                                   poetessa_x


Κυριακή 8 Μαΐου 2016

ΠΡΙΝ ΧΑΘΕΙΣ...

Ήσουνα όλος ένα ποίημα
Τόσο απόμακρος
Τόσο ανεξήγητος
Και συνάμα τόσο οικείος
Ζωγράφιζες την επανάσταση με τα λόγια σου
Μα ώρες ώρες
κάπου ανάμεσα στο πρέπει και στο θέλω
έλεγες ότι συμβιβάζεσαι
Συγκέντρωνες τα αποβράσματα μιας θαλασσοταραχής
και ξέβραζες άχρωμες λέξεις
Θέλει χάος η επανάσταση
Μα εσύ αφηνες τα κύματα να σε πνίξουν
Μερικές φορές δεν σε καταλάβαινα
Την υπαρξη σου συνόδευε πάντα μια πανδαισία απροσανατόλιστων ονείρων
Μου μιλούσες για αυτά
και η κατάσταση γινόταν ακόμα πιο χαοτική
Άρχισα να εθίζομαι
στο χάος που προκαλούσε η παρουσία σου 
στη θολή εικόνα των σκέψεων σου
Σε όλα όσα δεν με αφηνες να μάθω για εσενα
Σε αυτά που κρατούσες μόνο για τον εαυτό σου 

Στο τέλος
(γιατί σε όλα πρέπει να υπάρχει ένα τελος)
απολάμβανα  μόνο τις σιωπηλές σου εξομολόγησεις
Αυτά που μου έλεγαν τα μάτια σου
πριν χαθείς μέσα στους συμβιβασμούς της νύχτας
Πριν χαθείς μέσα στην αταραξία της ρουτίνας
και αρκεστείς στην ιδέα ενός χλιαρού συναισθηματισμού ακατανίκητων επιθυμιών και λαξευμένων πόθων  
  

                                                   poetessa_x