ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

Καθρέφτες που κρύβουν μια αιωνιότητα παραλαγμένη
Και αυτοί οι τοίχοι που πάντα με στοιχειώνουν
Το σπίτι του τρόμου
Στα άδυτα της ψυχής μου
Σε ένα εγκαταλελειμμένο λούνα παρκ
Σε μια απαγορευμένη αίσθηση
Σε ένα απόμακρο και σκοτεινό όνειρο
Βάσισα τις ελπίδες μου                                       Οι λιγοστές λάμπες τρεμοσβήνουν  
Ωχρός φωτισμός
Αρκεί για να κρυφτούν οι σκιές
πίσω από τους παραλογισμούς των αιθέρων
Ακολουθώ μονοπάτια που οδηγούν σε αδιέξοδο
Στο υπόγειο
Στο παρατημένο γκαράζ
Και ύστερα από δύο βήματα ξαναβρίσκομαι στο υπόγειο
Χαμένη σε έναν φαύλο κύκλο αστερισμών και ονείρων
Η ίδια επαναλαμβανόμενη διαδρομή
Βυθισμένη στη θλίψη
Στην ανία 
Και ξανά στην θλίψη
Το μοναχικό αστέρι έσβησε
Το σκοτάδι με έπνιξε
Μέσα στο σπίτι του τρόμου
Στα άδυτα της ψυχής μου
Ψίθυροι βουίζουν στα αυτιά μου
Και έπειτα
Μια εκκωφαντική κραυγή
Τα πάντα μέσα μου ουρλιάζουν
Έξω
Το σύρσιμο μιας πόρτας που κλείνει

                                                           poetessa _ x